» Nasza Twórczość :D «

Dawajcie tutaj swoje wierszyki, wiersze, historyjki i różne ,,dziełą"
Ja zaczne - oczywiście mozecie tu je takze komentowac! Nawet musicie ;P

Kiedy Agnes była jeszcze mała wybrała się z mamą i z półrocznym braciszkiem do lasu. Wzięły ze sobą (dla bezpieczeństwa) dzielnego psa, który nie bał się dzika, wilka, jelenia, ani żadnych mieszkańców lasu. Była to suczka owczarka niemieckiego – Aza. Scena była następująca : Mały bobo w nosidełku na plecach mamy, pięcioletnia Agnes trzymająca ją za rękę z koszyczkiem na grzyby oraz Aza biegnąca tuż za nimi. Wyruszyły. Szły beztrosko lasem... nie wiedziały, co może je jeszcze zaskoczyć...

Gdy tak szły leśnymi ścieżkami zbierając grzyby i napawając się pięknem przyrody bobo zasnął, a Aza pobiegła gdzieś w głąb lasu głośno szczekając. Przez chwilę wołały ją i podążały w kierunku, w którym pobiegła, lecz nie było widać, ani słychać śladów Azy. Zapadła niezręczna cisza.

- Mamusiu! Co się stało Azuni? Dlaczego od nas uciekła? A jeśli teraz zaatakuje nas jakiś zwierz? Mamo! Boję się! – zaczęła lamentować Agnes.

- Nie martw się córeczko. Na pewno wytropiła zająca, albo wiewiórkę. Nic nam nie grozi. Na pewno zaraz wróci – to przecież bardzo lojalny pies, nie zostawiłaby nas.-pocieszała Mum.

- Skoro tak mówisz... Ale Mamusiu proszę Cię – chodźmy w kierunku gdzie uciekła Aza. Dobrze? - Dobrze. Ale nie mów aż tyle, obudzisz Bobasa.

Szły przed siebie w ciszy. Szły, ale właściwie nie wiedziały gdzie. Nagle niebo się zachmurzyło i zrobiło się ciemniej. Mum i Agnes ujrzały przed sobą mały zarośnięty most. Niesłychane! Po drugiej stronie leżała zasapana Aza!

- Jejku! Mamusiu! To przecież Azunia! Chodźmy do niej! Popatrz! Pije wodę! Na pewno się zmęczyła! – krzyczała rozradowana Agnes.

- Dobrze tylko uważaj, żebyś nie spadła do wody! – przestrzegła Mum, ale Agnes była już na środku pomostu.

Zapadła cisza. Agnes ostrożnie szła przez wąski mostek. W tej chwili przestało już być śmiesznie i miło. Wszystko stało się tak szybko, że nie wiadomo nawet w jaki sposób. Przerażona Mum skoczyła do przodu i ,,porwała” Agnes na drugą stronę rzeki, tam, gdzie leżała Aza. Robiąc wiele hałasu w lesie, Mum zaczęła strzepywać jakieś wielkie robale z ciałka malutkiej Agnes. Po skończeniu tej dziwnej czynności zapadła głucha cisza, która brzmiała w uszach przerażonej matki. Agnes nieruchomo leżała na pobliskiej trawie. Jeszcze bardziej przerażona Mum ze łzami w oczach patrzyła na twarz swojej córeczki. Czy ona nie żyje?! W głowie matki plątały się straszne myśli. Ale ona nie oddycha!! Ratunku! Mum wydała z siebie przeraźliwy jęk. Bobo w nosidełku przerażone chyba bardziej niż matka zaczęło się drzeć i przypominać o swojej obecności.

Tą ,,histeryczną” chwilę przerwała Aza, która tak od podeszła do Agnes i ugryzła ją w rękę. Wtedy stało się coś naprawdę niesłychanego! Agnes krzyknęła z bólu , z jej buzi wyleciał chyba największy z robali jakie kiedykolwiek widziano w lesie. Miał on wielkość ananasa, no może przesadziłam, ale orzecha laskowego. Agnes nagle nabrała głęboki oddech i znów zaczęła oddychać.

- Mumusiu! To było straszne! – pochlipywała Agnes

Do towarzystwa zaczęła zbliżać się chmara robali – ta, co wcześniej oblazła Agnes.

- Córeczko... nie pora teraz na rozpaczanie... ostrożnie wstaniemy i uciekniemy... trzy, cztery, teraz!

Cała czwórka (Mum, Agnes, Bobo i Aza) z szaleńczym strachem biegli przed siebie. Byle gdzie. Byle jak najdalej od szaleńczych robali, które zaganiały ich gdzieś daleko w głąb nieznanej puszczy... W głąb przez nikogo nie odwiedzanego lasu...

Koniec części pierwszej...

To be countinues (czy jakoś tak)
Very Happy

Komentujcie Razz

;/

masz fantazję kobieto.

Nom, trochę dziwne w sensie fabuły. Ale styl pisania ciekawy Smile

Las jest ciemny, las zielony,
lezie pijak pomylony.
Wywalił się i leży,
na niczym mu nie zależy.
Dokoła pełno drzew,
odezwał się w nim dziki zew.
Wstał chwiejąc się na nogach,
oparł się na europejskich wymogach.
Powstał niezwyciężony,
ale trochę pomylony.
Wziął nogi za pas
i pozostał za nim czarny las.

Hah, dobre Laughing

Wiem. Myślałem nad tym całe pięć minut.

Gitra ognista gitara zaista
gitara jest po prostu wodnista
instumentu tego nikt nie rozumie
mimo to tak wielu miłuje
ale do żeczy ludziska
wszędzie są śmietniska
i choć Green Peace jest powalony
to wywurz śmieci na fora niedozwolony